Размышления после Крещения

Студзень, званы, узнёсласць-
Так настае Хрышчэнне.
Больш не шыкуе злоснасць,
Зорнасць для прабачэння.

Цесны нато?п у Храме,
Льецца вада ? посуд.
Каля азёр таксама,
Топчуцца чэрг? босых.

Каб ледзяной вадою
Змыць з сябе грэх начыста.
З шумнаю грамадою,
Дзелячы ?рачыстасць.

Хтосц? з нырцо? шукае
Для арган?зму стрэсу.
? дрыжачы здз??ляе
? грамаду, ? прэсу.

Вось так штогод купанн?,
Твораць сваю рэкламу-
Верн?кам - пакаянне,
Крутасц?- шоу-праграма..

Тольк? пасля Хрышчэння
Што ? душы ста?цца?-
Ц? прынясе змянен?
Светлых нябёс вадз?ца?

Ц? перацягне вага
Мудрых, святых закона??
Ц? растварыцца цяга
Да залатых карона??

Мноства яшчэ пытання?
То?ць у сабе Хрышчэнне.
Вечнае пакаянне,
Ц? як за?жды ?мгненн??

Ц? запануе светам
Божых асно? улада?
Ц? будуць зно? успеты:
Ранг, кашалёк, пасады?

Тольк? Хрыстос - вы чул?,
Сярод зямных ?стота?.
У простай хадз?? кашул?,
? ? кароне з дроту.

Божы закон нязменны
Шануйце душой ? звонку.
Ну а ?накш- дарэмна
Мерзл? вы ля палонка?.