Czlowiek-swiat

CZLOWIEK-SWIAT
W zaraniu lat siedemdziesiatych
lubilam idac na zajecia
w uniwersyteckim budynku
czesciowo prywatnego palacu
prypominac wlasnie wtedy sobie
ze jeszcze na wyzszym pietrze
tli sie pewne cenne zycie
Pozdrawialam go wraz z widokiem
prostego jak struna lokaja
ktory szedl do niego ze strawa
jako ostatni wierny jemu sluga
Panowala tam bowiem w gorze
samotnosc ktora jako jedyna
dotrzymywala towarzystwa hrabiemu
procz jeszcze losu ktory nie oszczedzal
Lecz oko mojej mlodosci dostrzeglo
ze bronil jakiejs waznej sprawy
choc rozumienie przyszlo po latach
Pewnie ktoregos dnia pomyslalam
ze gdy smutek go zewszad dobiegal
radosc i rada musialy byc wieksze
jak przystalo na swiatlego erudyte poete
czlowieka ktory byl calym swiatem
bo ten w nim sie bezlitosnie chronil
i do dzis wspominam to blade swiatlo
umyslu ktory tlac sie nigdy nie zasnal
9.03.2021
***
HPD