Беларусi

Твой лёс, як вял?к? валун,
Што лёг на зямныя плечы.
Яго нават час не крану?,
Бо дбае валун аб вечным.

Уночы, кал? цёмны змрок
У высях запальвае зорк?,
Ты роб?ш да ?х свой крок,
Зб?раеш надзей ?голк?.

Яны, як праменне дзён,
У думках жывуць жаночых.
Сшываюць парваны дзёрн,
Ратуюць дзяцей штоночы.

О кольк? так?х валуно?
На целе тва?м, кра?на?
Ты з ?м? жывеш да?но.
Ты ?м? свой боль га?ла.

Трывала ад ката? здзек,
Расла з валунам? ? пол?,
? ? вечнай сваёй хадзе
Прас?ла найлепшай дол?.

Бо вера твая ? валунах
Парослых зялёным мохам.
Яе не крану?ся страх --
Ты чыстая перад Богам.