Адзiн дзень
Так павялося,
Што час лечыць,
Зацягваецца рана,
Але нас калечыць
Душа-падранак.
? падранак-звер
Будзе помн?ць,
Як гуча? стрэл -
У ваччу стала цёмна.
Яшчэ будзе вясна,
? прыйдуць святы,
Каб гуляць да в?дна,
Ды сэрцу цеснавата.
Не здыхацца раптам!
Дык стань,аз?рн?ся:
У розн?цу ц? оптам
П?ць жыцця крын?цу?
Наб?раю ?зрост...
Як? ж лёсу перст?
Кал? адслужу свой хрос?
Кал? ж адгуляю фэст?
А як пайду-пайду,
То наступ?ць дзень...
Дзе ж падзелася,скажу,
Ты,жыцця цень?
Каб жа ?бачыць
Дзень ды без мяне.
Каб убачыць,убачыць
Не ?накш,не ?начай,
Каб адз?н тольк? дзень!
Асяроддзе рэча?
Будзе тое ж:
Пасеюць грэчку,
Дадуць сена карове.
Завурчыць трактар
На пол? чорным,
Пакажуць характар
Спарты?ныя горны.
Адшум?ць вецер,
Ц? будзе ц?ха,
Засмяюцца дзец?,
Ц? заплача л?ха,
Ц? прабяжыць таропка
Заяц ув?шны,вёртк?,
Ц? адкрыецца каробка
Злой Пандоры-цётк?,
? стане дурань сварыцца
За нейк?я там рэчы,
Аж янгол-галуб?ца
Страсяне белы плечы!
Пасыплецца пер'ечка
Ды на горачка маё.
Чашы тады цемечка
Няшчаснае сваё.
Але прабачце,
Прабачце мне,
Вы ж бачыце:
У вечным я сне.
Што час лечыць,
Зацягваецца рана,
Але нас калечыць
Душа-падранак.
? падранак-звер
Будзе помн?ць,
Як гуча? стрэл -
У ваччу стала цёмна.
Яшчэ будзе вясна,
? прыйдуць святы,
Каб гуляць да в?дна,
Ды сэрцу цеснавата.
Не здыхацца раптам!
Дык стань,аз?рн?ся:
У розн?цу ц? оптам
П?ць жыцця крын?цу?
Наб?раю ?зрост...
Як? ж лёсу перст?
Кал? адслужу свой хрос?
Кал? ж адгуляю фэст?
А як пайду-пайду,
То наступ?ць дзень...
Дзе ж падзелася,скажу,
Ты,жыцця цень?
Каб жа ?бачыць
Дзень ды без мяне.
Каб убачыць,убачыць
Не ?накш,не ?начай,
Каб адз?н тольк? дзень!
Асяроддзе рэча?
Будзе тое ж:
Пасеюць грэчку,
Дадуць сена карове.
Завурчыць трактар
На пол? чорным,
Пакажуць характар
Спарты?ныя горны.
Адшум?ць вецер,
Ц? будзе ц?ха,
Засмяюцца дзец?,
Ц? заплача л?ха,
Ц? прабяжыць таропка
Заяц ув?шны,вёртк?,
Ц? адкрыецца каробка
Злой Пандоры-цётк?,
? стане дурань сварыцца
За нейк?я там рэчы,
Аж янгол-галуб?ца
Страсяне белы плечы!
Пасыплецца пер'ечка
Ды на горачка маё.
Чашы тады цемечка
Няшчаснае сваё.
Але прабачце,
Прабачце мне,
Вы ж бачыце:
У вечным я сне.
Метки: