Сход

У свой каляндарны час з?ма ? гэтым годзе так ? не прыйшла. А з надыходам сакав?ка раптам спахап?лася ? стала шпурляць з неба снег так?м? камякам?, быццам вырашыла за адз?н дзень выправ?ць памылку адсутнасц? снежнага покрыва до?г?х трох месяца?.
Снег ?шо? ? ?шо?, апранаючы дрэвы ? белыя кашул? ? ператвараючы ?х у незвычайныя дз?восныя ?стоты.
На друг? дзень непрыры?нага снегападу з-пад гал?нк? старой разгал?стай яблын?, што расла ? садзе, пачу?ся ц?хеньк? пошчак. Праз хв?л?ну зно?. Прайшо? нейк? час, ? з суседняй яблын?, н?бы ? адказ на незвычайны гук, нехта св?сну?. Зно? усё зац?хла. А снег усё сыпа?, засц?лаючы пярынай наваколле. Некальк? ?мгнення? стаяла дз?восная ц?шыня. Адчуванне спакою перарвала нешта падобнае не то на песню, не то на шчэбет, не то на незадаволеную сварл?вую тыраду. ? на тэлеграфны провад вылеце? з-пад пухнатай гал?нк? срабрыста-чорны шпак. Ён, н?бы вясковы хлапчук, непаседл?ва падскочы? на провадзе ? аглушальна, на ?сё наваколле, св?сну?. ? раптам сад ажы?. З-пад суко?, атрасаючы некранутую бель, са шпако?н?, падобнай на шапку-будзёна?ку, павысо?вал?ся востраньк?я ц?ка?ныя дзюбк?. Кожная птушка нешта незадаволена выкрыквала. Пача?ся сход. Шпак, як? сядзе? на провадзе, тольк? паварочва? туды-сюды нахохленую галаву, ды агляда? чорным? пацеркам? вачэй прысутных. Напэ?на, адз?н ён ма?ча?. Птушыны гвалт працягва?ся. Ён усё мацне? ? мацне?. Аратары не слухал? адз?н аднаго. Кожны прапано?ва? сваё выйсце са складанай жыццёвай с?туацы?. Нарэшце ?ся чародка згуртавалася на тэлеграфным провадзе.
Шпак, як?, напэ?на, л?чы?ся гало?ным, зно? моцна св?сну?. Шум ?мгненна сц?х. “Гало?ны” два разы шчо?кну? ? ?се удзельн?к? сходу паднял?ся ? паветра ?, рассякаючы крыльцам? туг?я снежныя камяк?, зн?кл? з вачэй. Трэба было шукаць ежу. Трэба абавязкова пратрымацца яшчэ дзень-друг?, бо ?жо вясновы пах в?тае ? паветры. ? вецер зус?м не злосна, а сц?шана-гулл?ва пагойдвае вецце маладой прыгажун?-бярозк?. ? калючыя, халодныя сняжынк? ужо, мабыць, за?тра ператворацца ? сляз?нк?-ручайк?. ? з сонечнай усмешкай, па садах ? ?злесках, пакрочыць-паляц?ць вечна маладая красуня-вясна. ?, як за?сёды, пераможа жыццё, а га? ? дубровы будуць слухаць стогалосы хор птушынага ляснога царства.
? няма на зямл? такой с?лы, якая б забаран?ла шпакам, сала?ям,жа?рукам ? ласта?кам прылятаць сюды ? складаць вечныя г?мны свайму роднаму бору, вярб?нцы над возерам, кусту чаромх? над бру?стай рачулкай, сасновай гал?нцы ? роднай шпако?н? на яблыневым дрэве.