Одичала удочка за зиму...

Як прысяду ля вад?цы,
У гэты цепленьк? дзянёк,
Каб душою ажыв?цца,
Якой за з?му падмёрз.

Адз?чэла мая вуда,
Вось яе я прынясу,
Каб не стала ёй больш худа,
У вадз?чку адпушчу.

Паплавочак за?грае,
? заскача па вадзе,
Ды яе блак?т глытае,
Ажно смагай аддае.

Ох ? хораша навокал,
Ц?шыня ? н? душы...
Паплавок жа ,бокам,бокам,
Цягне рыба ? глыб?н?.

Падхап?? я сваю вуду,
Ды рывочкам дзергану?,
Ох пабачылася б люду,
Што за рыб?ну цягну?.

Нацягнулася струною,
Леса новая мая,
А вудз?л?шча дугою,
Аж зац??кала душа

Ну то думаю патрэбы,
Вам не маю больш казаць,.
Не ?накш як карп той срэбры,
Ста? мне рук? адрываць.

Але нешта ён павол?,
Цягне вуду у ваду,
Ой ты доля ,мая доля...
Дай ка крышку падмагну.

Ста? я разам ,раз за разам,
Л?к адкры?шы тут л?чыць,
(Каб лягчэй цягнуць так скажам,
Рыбу ж хочацца злав?ць)

Тольк? так сказа? я ц?ха,
Паказал?ся з вады,
(Каб жа тое на ?х л?ха),
Два спляцённыя карчы .

Трымцянула мая леса,
Крук заста?ся у карчах....
Затраслася аж ад смеху,
Вам скажу я барада....

Ну, то што сказаць на гэта?
Ды я лепей пама?чу.
Хутка вось настане лета,
Я задам таму карчу.

Як залезу у вадз?цу,
Да яго я даплыву,
Будзе як уюн прас?цца,
Ад сябе не адпушчу....

Ну, што рыбу не злав?? я,
Тое не так важка,
А што душу подлячы?,
Аж на сэрцы смачна .
03.05.2020.М.А.Жабюк.