Сляпы дождж

Нам сонца свецiць збоку
I шле святло здалёку.
Ды хмару вецер знекуль прывалок:
А хмара нестрымалася,
Цi можа раззлавалася
? каплямi на нас: ?Шпок–шпок–шпок–шпок?.

Напэ?на хмара плача
I сонейка не бача.
Ужо ручайкi па?сюду маленькiя плывуць.
Мацнее дожджык льеца,
А сонейка смяецца,
А людзi гэткi дождж ?сляпым? завуць.

1997