Свежы ветрык вее, кропелькi туману...

***
Свежы ветрык вее, кропельк? туману
Белага – у твар знямелы б’юць.
Апусц??ся ? восень, н?бы – у н?рвану,
Мне прытулак дн? яе даюць.

Апусц??ся ? восень, н?бы – у н?рвану,
? па?нату свайго жыцця-быцця.
Кропельк? бялёсыя дымнага туману –
Ах, якое шчасце забыцця!

Кропельк? бялёсыя дымнага туману –
У знямелы твар ласкава б’юць.
Ц? я ?жо шчасл?вы, ц? шчасл?вым стану?
Свежы ветрык, укажы мне пуць!

Свежы ветрык вее, кропельк? туману
Па шчацэ слязою радасц? бягуць.
Апусц??ся ? восень, н?бы – у н?рвану,
Бо прытулак сэрцу дн? яе даюць.

01. 11. 2018 г.