Мой Гродна

Гарадзень. Гародня. Гродна…
Старажытны. Малады.
Ён, як бацька, сэрцу родны,
? як мац? – дараг?.

Сведчаць мшэлыя паданн?,
Што ад веку на мяжы,
Праз прыгнёт, выпрабаванн? –
З храма? не губля? крыжы.

У ?м люд жыве спрадвеку
Добры, мужны, баявы.
Над сабой не сцерп?ць здзеку
? ня сх?л?ць галавы.

Працай шчырай ? рупл?вай
Усла?ляе горад свой,
Зберагае клапатл?ва
Грамадзянск? супакой.

Тут старых людзей шануюць,
Моладзь мае добры шлях,
Для жыцця дамы будуюць,
Лад у тых жыве дамах.

Так было ? так хай будзе
На наступныя вяк?,
Каб жыл? шчасл?ва людз? –
Гарадзенцы, земляк?.

Метки:
Предыдущий: Великолепный прохвост 7
Следующий: Navidad