Из белорусской поэзии, С. Соколов-Воюш

* * *


Ма?кл?вых зьн?шчаюць свае ? чужыя,
Ма?кл?выя сам? зьн?шчаюць сябе,
? рыфмы ?ста?ляю ? радк? як нажы я
З надзеяй, што трэба яны маладзьбе.


Яны, маладзьба, яшчэ вырасьце ? моладзь,
? голас расправ?ць над сьветам крыло.
Гэй, кат ? тыран, хоць пятлю, хоць ярмо ладзь,
Усё, што н? зладз?ш — дзярмо ? трухло.


Паточацца ? норы зласьл??цы ? хц??цы,
Здабудзецца воля юнацкай крывёй,
? борзьдзенька прыйдуць па волю ма?кл??цы,
Каб мо?чк? ? прагна нацешыцца ёй!


Ды воля ня можа няволяю стацца,
Хаця й абдымае мацней ад пятл?,
? трэба ц? крыкнуць, каб разам застацца,
Ц? мо?чк? пак?нуць абшары зямл?.

— Жыве Беларусь!
ц?
— ...Long live...
ц?
— Niech zyje!

Абы не ма?чаньне ? зацятай губе —
Ма?кл?вых зьн?шчаюць свае ? чужыя,
Ма?кл?выя сам? зьн?шчаюць сябе.


ВОЛЯ ? ПЯТЛЯ


Гэй, ляц? ? выс?, малады саколе!
Быццам на далон? пад крылом зямля,
А па ёй, як глянуць, ходзяць навакольлем,
Ходзяць навакольлем Воля ? Пятля.


Што ж яны блукаюць, што ? сэрцы маюць? —
Недзе там ? пушчах, аж займае дых,
Маладыя хлопцы Вольн?цу шукаюць,
А Пятля шукае хлопца? маладых.


? няма спакою ? юначых душах,
? зямля пад коньм?, як агонь, дрыжыць.
Воля дасьць ?м крылы, а Пятля задушыць —
Ды ?жо лепш з Пятлёю, чым бяз Вол? жыць.


Над сялянскай хатай, над сялянск?м полем,
Дзе ?здымае колас свежая ральля
Над ма?м народам, над ягонай доляй,
Над ягоным лёсам — Воля ? Пятля!


* * *
Зьберажы Яе, мая Пагоня,
Для мяне ? краю зьберажы,
Кал? меч пагрозьл?ва зазвон?ць
На лязе усходняе мяжы.


Кал? с?нь ма?х вачэй спатол?ць
Жудасную прагу гругана,
Не вядз? Яе у тое поле,
А скажы, што вольная Яна.


Ноч. Слата. Бязбожным звонам звон?ць
Княства здрады, цемрадз?, ?лжы...
Зьберажы Яе, мая Пагоня,
Для жыцьця ? краю зьберажы.