Сумленне прамауляе

Жыццё нам не за?сёды мякка сцеле,
Не пачастунк? часам раздае...
Гаркотай адгукнецца пустазелле
Ад марнай справы, ды не аднае!

Нан?зваюцца пацеркам? страты
Жыцця карал? на в?трыне дзён,
?х лов?ць чыйсьц? поз?рк в?наваты,
Лёс раскрывае жалю парасон.

Не вытрасц?, не скаран?ць, не зн?шчыць
Пякучы боль, атрутны для душы.
З артэрый духу кро? нявер'я св?шча,
Сумленне ж прама?ляе:"Не грашы!"

Спасц?гнуць таямн?цы падарожжа,
Блуканн? запын?ць, шчэ покуль дзень,
Зварот да Бога пэ?на дапаможа.
Ён зн?шчыць непазбежнай смерц? цень.
26.11.2014.

Автор: Марина Михалюк
Подробнее:http://stihi.fon-ki.com/poems/101-1-0-902