Падлашчвацца?!

Падлашчвацца?! Не, не па мне...
Падкрэсл?ваць сваю прыязнасць?
Не, лёкай — ён не будзе ? цане,
Хоць па плячу яму адказнасць.

Хто лёкай, той не гаспадар,
За?сёды ён, як памагатый.
Губляе свой ад Бога дар,
Хоць можа стацца — сам багатый.

Характарам не выйша? ён.
Жыццё, як дробная манета.
Падлашчвацца — яго закон,
Адразу разумею гэта.

Хадз?ць на дыбачках, як ён?
Стаць х?трамудрай ды адданай?
Так?х навокал аж м?льён —
Бл?шчаць прамовай палымянай.

Магчыма, я макс?мал?ст.
Падладжвацца, хвал?ць — шлях змрочны.
Не, я пак?ну пра?ды л?ст
Са шчырым сэрцам — в?давочна...

Метки:
Предыдущий: А зорi сяють не для нас
Следующий: Про Окраину Бело Руси