Калi любы твой дом табе

Дмитрий Юртаев
перевод стихотворения К. Симонова "Убей его!" ("Если дорог тебе твой дом...") на белорусский язык.



Кал? любы твой дом табе,
З нараджэння дзе руск?м бы?,
Дзе ? ? радасц?, ? ? журбе
Ты пад столлю ? калысцы плы?;
Дзе дашчатай падлог? скрып –
Гук? крока? дзядо?-бацько?,
Дзе цяпло ? святло ад шыб,
Сцен, ? печк?, ? ?с?х кутко?.
Кал? м?лы табе твой сад
З майск?м бэзам, з гудзеннем пчол,
Дзе пад л?пай шмат год назад
Дзедам зроблены добры стол;
Не жадаеш, каб немец ме?
Ход у дом ? парог тапта?,
Каб за дзеда?ск? стол ён се?,
Дрэвы ? садзе каб ён лама?...

Кал? мац? пазна? любо?,
Што выхо?вала з нема?лят,
? да грудзей якой ?зно?
Ты шчакой прытул?цца рад,
Кал? ж кро? к?п?ць ад “заба?”,
Як той немец заста? яе,
Косы на руку намата?,
Па маршчын?стых шчоках б’е,
Кал? рук? мац? самой,
Што трымал? тваю купель,
Мыл? портк? сабаке той,
Рассц?лал? яму пасцель...

Кал? бацьку ты не забы?,
Што люля? цябе на руках…
Што сам добрым салдатам бы?,
Ды ? карпацк?х прапа? снягах,
Што заг?ну? за Волгу, Дон,
? не здрадз?? радз?ме, не,
Не жадаеш кал?, каб ён
Паварочва?ся ? труне,
Каб яго партрэт у крыжах
На падлогу немец сарва?
? на матчыных на вачах
Ботам твар яго растапта?...

Кал? страшна табе глядзець,
Як ля школы наста?н?к твой,
У пятл? атрыма?шы смерць,
Зн?к старэчаю галавой,
Каб за ?сё, што ён прыв?ва?
? сябрам тва?м, ? табе,
Немец рук? яму злама?
? павес?? бы на слупе.

Кал? ты не хочаш аддаць
Дарагую, з якой хадз??,
Сам якую пацалаваць
До?га мары?, – бо так люб??, –
? каб немцы зрывал? гне?,
Згвалтавал? яе жы?цом,
Звалакл? яе ?трох у хле?,
Дзе яна аддала жыццё,
Каб дасталася гадам тым
У стогнах, нянав?сьц?, крыв?
?се, што свята захо?ва? ты
?сёю с?лай сваёй любв?...

Немцу з чорным яго ружжом,
Ведай, нельга аддаць навек
Жонку, мац?, дзяцей ? дом,
Што радз?май кожны заве, –
Не ?ратуе н?хто яе,
Акрамя самого цябе;
? н?хто яго не заб'е,
Кал? ты яго не заб’еш.
? пакуль яго не заб??,
Пра каханне сваё ма?чы,
Край, дзе рос ты, ? дом, дзе жы?,
Ты радз?маю не л?чы.
Кал? ж немца заб?? твой брат
Ц? сусед яго пакара?, –
Гэта брата, суседа кат,
Ты апра?даным не, не ста?.
Не сядзяць за сп?най чужой,
Бо як немца заб?? твой брат,
Гэта помсл?вы стрэл не твой,
Гэта ён, а не ты салдат.

Дык заб? ж ты немца, каб ён,
А не ты на зямл? ляжа?,
Не ? тва?м доме гучны стогн,
А ? яго па мёртвых стая?.
Ён пав?нен, хаце? таго –
Хай гарыць яго дом, а не твой,
Жонка хай не твая – яго –
Слёзы горкiя лье ?давой.
Хай рыдаць будзе не твая,
Хай бы мац? яго рыдаць,
Не твая, а яго сям'я
Хай дарэмна будзе чакаць.

Дык заб? ж ты хоць аднаго!
Каб не жы? ён, усё раб?!
Кольк? ?бачыш разо? яго,
Стольк? ты яго ? заб?!