Кал гарэць, кал сатлець...

Кал? гарэць, кал? сатлець -
Свой час н?кому нельга змерыць.
Няхай нямнога буду мець,
Я буду жыць, я буду верыць!

Аддаць за шчасце супакой?
Ну што ж, спакой нам тольк? сн?цца.
Каб зб?ць у масла малако,
Як жаба ? збане буду б?цца!

Праз мой будзённы адыход
Хтось нават можа засмуц?цца,
Ды за заходам жа ?зыход -
Нагода зно?ку нарадз?цца.