Отступили зима и заботы - Winter en zorgen zijn t

Winter en zorgen zijn terug getreden,
zwart-witte winterse dromen gevlucht.
Adem die stokt en je pijnlijke leden
smachten naar ’t blauwe graan van het lucht.

Je met het hemelse koren volstoppen –
veeg van je lippen de eerste korenaar.
Hoor je de peppel zijn kleverige knoppen
nijver doet zwellen – luister ernaar.

Je kunt leven, of niets gebeurt is voordien
en doen of er geen dode akker hier was,
zodat je niet onder ogen hoeft te zien
het spook van het rottend najaar gras.

***

Отступили зима и заботы,
черно-белые зимние сны.
До – в костях ломоты, до икоты
хочешь синего хлеба весны.
Хлебом неба насытиться вдоволь,
вынуть первые стебли из губ,
и услышать, как пыжится тополь
свои клейкие почки надуть.
Снова жить, как ни в чем не бывало,
и стараться не видеть холмы,
в поле зрения чтоб не попала
нежить сгнившей осенней травы.