Я чытаю Юнэска вердыкт у здзiуленнi...

Я чытаю ЮНЭСКА вердыкт у здз??ленн?.
Ад бязл?тасных сло? загараецца кро?:
Беларуская мова – на гран? зн?шчэння!!!
Нат уключана ? Атлас зн?каючых мо?!!!

Ужывае яе тольк? кожны чацвёрты.
Гэта л?чба – пракляцце Радз?мы маёй!
Ды ня?жо наша мова пры нас стане мёртвай,
Як зус?м адцураемся мовы сваёй?!

На ёй вучацца ? школах пакуль яшчэ дзец??
А ц? ведаем, кольк?? Адз?н з пецярых!
Наша мова – нягоршая мова на свеце.
Дык навошта зн?шчаць – разма?ляць на чужых?

Як жа лёгка згуб?ць! А спярша – перакро?ць!
Руйнаваць ц?кавей, чым ствараць-будаваць?!
Але сэрца крычыць! Бы агонь – яго споведзь!
Н?бы стогн… Бы выццё… ? яго не суняць…

О, матул?на мова! Чаму ты ? знявазе?
Хто такое прыдума? – цябе абражаць?
Кольк? музык? ? словах пявучых, у сказах,
Кольк? смаку ? размовах, што зрэдку гучаць!

Проста ?зяць ? заб?ць? Ды ня?жо мы – вар’яты?
Заклуб?лася думак ?мга ? галаве:
А ц? здарыцца цуд – ?, зрываючы краты,
Наша родная мова ?зно? ажыве?