На поунач плывуць аблачынкi...

***
На по?нач плывуць аблачынк?.
Ружова-блак?тны прастор.
На твары ма?м – н? сляз?нк?.
На небе дз?восным – узор.

? ?сё, што здараецца, трэба
Нам неяк прайсц?, перажыць.
Ёсць неба, кавалачак хлеба,
Няма тольк?, чым даражыць.

Н? роднае вёск?, н? мамы,
Н? таты – да?но ?жо – няма.
Шнары на душы, н?бы храмы.
За вокнам? – тольк? з?ма.

Я тым даражу, што ёсць хата,
? тым, што жывём без вайны.
А ? тым, што народ небагаты,
Айчыны не бачу в?ны.

Радз?ме ц? быць в?наватай,
Што людз? нясуць кайданы?
Над полем, над лесам, над хатай –
Аблока? з?мовыя сны…

15. 01. 2018 г.