Сумнае вяселле

Уладз?м?р, пачварн?к той.
Безумо?на жорстк? княжа.
Смерць палачан, бацько?, брато?
на яго сумненне ляжа.
Заб?ты бацька ? браты,
? агн? Полацк ? палоне.
Адна Рагнеда ? куды?
Панясе з той туг? чорнай.
Куды павее ветрык той?
Ц? спека зроб?ць парахнёй,
ц? знясе, як ? насенне.
Ёсць мо ?мовы ?каранення?
Лёс як? чакае княжну7
Мабыць ? думаць не магла
у гадз?ну страха бражну.
Тольк? туга гула,гула
скрухай ?з кожнага вугла.
Без вясельнага ?брання
Рагнеду князь жонкай назва?,
сярод крыв? ? змагання.
Х?ба ж Рагнеду ён каха??

Цяжк? лёс
Уладз?м?ра цяжк? меч ,
мах налева, мах направа,
гон?ць сумненне з душы прэч,
княства трэба дзяржава!
Род Рагнеды, безумо?на,
княжы род – нявеста гожа.
А сумненне не спакойна?
Шлюб,вяселле дапаможа.
З гора нявеста к?пела,
слёзы ракой ?з-пад павек
? да пары анямела:
сорам, знявага, боль ? здзек.
Туга дарэмна не прайшла
Рагнеды ад яе пакут.
Цераз год тольк? адышла -
дз?цё дапамагло ёй тут.
Трафей жаданны, як той дзень,
? каханне,? абраза,
? пачуццё, як тот галень,
мяце ? кучу ?сё адразу.
Падтасо?вываем факты,
ды мнем г?сторыю так, сяк
ды краплённыя ?жо карты,
бачна,трымаем у руках.
? дзе выдумка, дзе пра?да,
павярхо?на ?лжы ?мга,
выплывае надта спра?на
тут лёгкавесная вага.
? г?сторыку з гадам?
цяжэй пра?ду адшукаць.
Жаль ! Хлусл?васць жыве з нам?,
мы навучыл?ся ?лгаць.
Факты, звестк? ? легенды
туга надта зав?л?ся.
Неабсяжны лёс Рагнеды,
пайдз? ? цемры разбярыся
Мы з м?ну?шчыны далёкай
карануем л?к жанчыны
Беларус? с?нявокай,
вядома не без прычыны.
Веда? князь – не дабы? славы
? сэрцы сорам недарма.
З жалю ?мя Гарыслава
Рагнеды замян?? ?мя.
Скандынавачцы Алове
новую жонку прадста?ляе,
лёс жанчын надта суровы.
Што далей яшчэ чакае?
Князь клапоц?цца аб родзе,
кожны жыхар за?важае,
Гарыслава ? гэтым годзе
сына князю нараджае.
Першанец – сын ?зясла?.
А з дз?цём клопату ? спра?!
Але сыночак ?зясла?
Рагнедзе сэнс для жыцця да?.
Да?но людз? за?важал? ,
кал? сваё бал?ць рабро,
ганьбавал?, зняважал?
?ншым набытае дабро.
На род падымал? руку,
? меч, ? шчыт для перамог.
Быт л?чыл? бальшой скрухай.
У б?твах смерд ? слеп, ? глох.
З?хацел?, н?бы зоры
асобы прыгажунь жанчын,
м?ну?шчыны зн?чнай шоры
нам засланяюць тых княг?нь.
Вось легенда за?жды побач
?х аздоба, сэнс ? сутнасць.
Рагнедзь магчыма сярод ?х,
як ?х слабасць ? магутнасць!
? жанчыны шмат зраб?л?,
каб мацава?ся ? жы? род.
Каб каханне не забыл?
? клапац?л?ся пра плод.


Метки:
Предыдущий: Dachagruli
Следующий: Згасають свiчi