Пераклад санета 2 У. Шэкспiра

Праз сорак з?м, як?я зменяць твар
? збаразняць палетк? прыгажосц?,
? тваёй красе не дз??ны Божы дар,
А шкумаццё старызны ?бачыць хтосьц?.

Яшчэ й пакп?ць: “ Ну, й дзе, брат, гонар твой?
Дзе м?лата гадо? тва?х юнацк?х?..”
Што ты ? адказ прамов?ш, м?лы мой?
Тва?м вачам ц? будзе, дзе схавацца?

Куды лягчэй было б, кал? б ты мог
Так адказаць: “Краса мая ? нашчадку:
? маё дз?цё мой выгляд перацёк,
Я ?сё яму пак?ну? без астатку…”

Якое шчасце - з сынам побач зно?
Адчуць, што ? ?м твая палае кро?!

Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru

W.Shakespeare Sonet 2

When forty winters shall beseige thy brow,
And dig deep trenches in thy beauty's field,
Thy youth's proud livery, so gazed on now,
Will be a tatter'd weed, of small worth held:

Then being ask'd where all thy beauty lies,
Where all the treasure of thy lusty days,
To say, within thine own deep-sunken eyes,
Were an all-eating shame and thriftless praise.

How much more praise deserved thy beauty's use,
If thou couldst answer 'This fair child of mine
Shall sum my count and make my old excuse,'
Proving his beauty by succession thine!

This were to be new made when thou art old,
And see thy blood warm when thou feel'st it cold.