Воля

Адпусц?це мяне, кал? ласка, на волю.
Змучы?ся я ад гэтага болю,
Што ноччу ? ?дзень не дае мне спакою.
Адпусц?це мяне, кал? ласка, на волю.
А як я сумую па водары ветра,
Як мне не хапае ? сонца, ? неба.
Стаяць прад вачыма малюнк? сусвета.
А як я сумую па водары ветра.
А ноччу мне сняцца зарн?цы-маланк?,
? мац?, што ц?ха пяе калыханку,
? тата, што падарава? мне сабаку.
А потым мне зно? сняцца тольк? маланк?.
А раптам убачы? я ?ншы малюнак,
То бы? карабель, незвычайны, прыгожы.
Адчу? я, што час мне знайсц? свой прычал.
Бывай, Стары Горад! Мяне не шукай.

Метки:
Предыдущий: Dans les etreintes de l hiver
Следующий: To be able to come home in one piece...