Рассею над балотам

Знiшчу ржу, знiму з сваёй душы,
Ператру, рассею над балотам,
Хай зачахне ? нетрах у глушы,
Па вясне пакрыецца асотам.

За калючай цёмнаю сцяной,
Як труха, асе?шы у глыбiнях,
Стлее пад плiтою векавой,
Не са?е на сэрцы павуцiнне.

Сваё сэрца акраплю вадой,
Чыстаю, з бацько?скае крынiцы,
Заглыну з ёй сiлы ад дзядо?,
Змыю раны, залячу вадзiцай.

Каб вясенняй птушкай узляцець,
У прасторах вольных, маля?нiчых.
Каб пакуты зачынiць у клець,
Захаваць навек у нетрах дзiкiх.