Вясна

Вазьм? мяне у свой палон
У засен? вясновых кветак,
Ты абуджаешся здавён,
Кал? ? я йшчэ бы? падлетак,

Убачы? першы раз цябе,
Тваю акрасу ? аздобы-
Неверагодна цёплы дзень
Пасля халоднае хваробы.

? ты прыйшла, я не чака?...
Ды не... хлушу, чака? канешне!
Твой надыход мне прадказа?
Салодк? вецер цёпла-свежы.

У садзе ён спатка? мяне,
Каза?:"Вясна, мой дружа, хутка!
Я бачы?, як яна нясе
З сабою цэлы стос малюнка?!

Як абуджае краяв?д,
Як шэрыя здымае маск?,
Фарбуе ? колеры пал?-
Чаро?ны колер дз??най казк?.

Над верхав?нам? дубо?,
Над вел?чнай пастаццю клёна?,
Над стромк?м станам тапалё?,
Над трапятк?м хваёвым борам-

Яна прыходз?ць, дружа мой,
Я зь ёю цераз край пранёсся,
Вазьм? яе у подых свой,
Яе у подыху прынёс я!"