Восеньскае лясное

Сягоння лес мяне чака? у госц?,
Ён без мяне да?но ?жо сумава?.
Прыпас ц?кавае ? гасц?нец штосьц?,
?мхо? к?л?мы ? ног? разасла?.
Раб?нка – бы цыганачка! Пунсова
Гараць карал?, радуюць пагляд.
На плечы х?л?ць: прымярай абновы,
Смяецца - стольк? ёй самой зашмат.
Люблю твой, лес, таемны подых сцежак,
Расою вымытых насустрач дню,
Чародк? сарамл?вых сыраежак
? звонка-трапяткую ц?шыню.

А вось ? ён, гасц?нец абяцаны,
У бурай шапцы, ссунутай на бок.
Крану далоняй аксам?т крамяны
? ?скл?кну, бы ? дзяц?нстве: Во грыбок!
Мы так хвал?л?ся за?сёды з братам -
Барав?ко? траплялася няшмат,
З ?х кожны бы? для нас маленьк?м святам.
А тут – аж тры, н?бы салдаты ? рад.
Шапчу падзяку лесу за ?спам?ны
? да балотца збочваю ? гушчар.
Барвова-спелы россып журав?нны
Зграбаю ? жменю – верасневы дар.

Духмянасцю лясной пад вечар дома
Напо?н?цца ма?кл?вы мой пакой.
? ах?не задумл?вая стома
За плечы мяккай цёплаю рукой.
А сэрца адгукнецца рэхам-словам,
? ?п?ша ? памяць восеньск?я сны
Наскрозь прапахлы водарам сасновым
Жывы радок брусн?чна-верасны.