Зноу над скрыняй паштовай...

Зно? над скрыняй паштовай
паглядам сва?м зав?саю,
як да цуда гатовы
сапра?дны ?люз?ян?ст:
ц? не з’явяцца словы,
як?я так до?га чакаю –
палымняныя словы:
“Адз?н непрачытаны л?ст?”

Як умею, чарую,
пасланне, бы шчасце, гукаю.
Да святла вечарую,
марную ? вочы, ? час…
На св?танн? л?кую:
“З’яв?лася! Вось яно! Маю!” –
? ? хв?л?начку тую
?падаю ? сапра?дны экстаз.

Прадчуваючы ?дачу,
маруджу зайсц? ? праверыць,
хоць ? верую ? тое,
што гэта п?сьмо ад яе.
Быць не можа ?начай!
? гэтай мне веры не ?мерыць.
Прадчуванне – святое!
О, як мне л?ста не стае!

Вось, нарэшце, заходжу,
на п?мпачку ц?сну рахмана.
Суц?шаю дыханне,
набатам заб??шую кро?...
? канаю… О, Божа!
Рэклама! Ашмоцце са спама!!!
Гэта не ад каханай!!!

Саджуся... Чарую ?зно?...

13.07.2012