Мiкалай Рубцоу з рускай мовы

Айчына

Ц?хая мая айчына!
Вербы, рака, салавейка пяе ...
Мац? мая тут схавана
У дз?цячыя гады мае

- Дзе той цв?нтар? Вы не бачыл??
Сам я знайсц? не магу … - па чарзе
Ц?ха жыхары адказал?:
- Гэта на тым беразе.

Ц?ха адказы з устатку.
Ц?ха праеха? абоз.
Купал царко?нага прыстанку
Яскрава травою зарос.

З кожнай хацiнкаю, хмараю,
З громам гатовым ?пасць,
Я адчуваю пякучаю,
Сама смяротнаю звязь.

*
*
*
верабей


Ледзь жывы. Ц? не цв?ркае нават - нядужа.
Мёрзне зус?м малы верабей.
Як за?важыць фурманку з паклажай,
З-пад страх? шпарка к?даецца к ёй!
? калоц?цца над зярняткам бедным,
? ляц?ць да гарышча свойго.
А бач, не роб?цца шкодным
Ад таго, што так цяжка ? яго.


*
*
*
Няведамы сын цудо?ных вольных плямён!


Я буду скакаць па грудах дрымотнай айчыны,
Няведамы сын цудо?ных вольных плямён!
Як перш гайсал? на голас ?дачы капрызнай,
Я буду скакаць па слядах м?нулых часо? ...

Рас?я! Як сумна! Як дз??на пан?кл? журботна
У змроку над кручай невядомыя вярбы ма?!
Пустэльна м?гц?ць пацямнелае зорнае люстра,
? лодка мая на рачной дагнiвае мел?.

Баюсь, што над нам? не будзе ужо таямн?часц? с?лы,
Што, выплы?шы у чо?не, па?сюль дастану шастом,
Што, усё разумеючы, без смутку дайду да маг?лы ...
Айчына ? воля - застанься маё бажаство!

Я буду скакаць, не парушы?шы ночы дыханне
У патаемныя сны нерухомых вёсак вял?к?х
Н?хто м?ж палё? не пачуе глухое цокаканне,
Н?хто не пакл?ча м?льганулую лёгкую цень.

? тольк?, у пакутах, зранены ранейшы дэсантн?к
Раскажа ? трызненн? здз??лена старой сваёй,
Што ноччу прамча?ся нейк? таямн?чы вершн?к,
Нязнаны юнак, ? зн?к наза?жды ? смузе палё? ...



Мiкалай Рубцо? ( з рускай мовы)