Я домогаюсь на поэтический манер. Люсеберт
Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова
я домогаюсь на поэтический манер
говоря другими словами
наивности облегченные слезы
раздолье совершенной жизни
пытаюсь выразить
не был бы я человек
равный толпе
был как я был
каменный или текучий ангел
рождение и разложение не трогали меня
дорога от потерянности к общности
каменно-кирпичный животно-звериный пухо-птичий путь
не был так обмаран
как видится теперь из моих творений
моментальных снимков прежней дороги
в наше время та что всегда называли
красотой обгорела
больше не ободряет людей
утешает личинок рептилий стреляных воробьев
человека она пугает
достает сознанием
бытия хлебной крошки на фраке вселенной
не только недуги
уколы смерти делают нас непокорными или смиренными
также благо
объятие заставляет отчаянно теребить космос
поэтому отыскивал
речь в его непорочности
услыхал не более человеческого
чем дефекты языка тени
оглушительного света солнца
С нидерландского
Lucebert
IK TRACHT OP POETISCHE WIJZE
dat wil zeggen
eenvouds verlichte waters
de ruimte van het volledig leven
tot uitdrukking te brengen
ware ik geen mens geweest
gelijk aan menigte mensen
maar ware ik die ik was
de stenen of vloeibare engel
geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt
de weg van verlatenheid naar gemeenschap
de stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg
zou niet zo bevuild zijn
als dat nu te zien is aan mijn gedichten
die momentopnamen zijn van die weg
in deze tijd heeft wat men altijd noemde
schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand
zij troost niet meer de mensen
zij troost de larven de reptielen de ratten
maar de mens verschrikt zij
en treft hem met het besef
een broodkruimel te zijn op de rok van het universum
niet meer alleen het kwade
de doodsteek maakt ons opstandig of deemoedig
maar ook het goede
de omarming laat ons wanhopig aan de ruimte
morrelen
ik heb daarom de taal
in haar schoonheid opgezocht
hoorde daar dat zij niet meer menselijks had
dan de spraakgebreken van de schaduw
dan die van het oorverdovend zonlicht
на русский язык Галина Поротикова
я домогаюсь на поэтический манер
говоря другими словами
наивности облегченные слезы
раздолье совершенной жизни
пытаюсь выразить
не был бы я человек
равный толпе
был как я был
каменный или текучий ангел
рождение и разложение не трогали меня
дорога от потерянности к общности
каменно-кирпичный животно-звериный пухо-птичий путь
не был так обмаран
как видится теперь из моих творений
моментальных снимков прежней дороги
в наше время та что всегда называли
красотой обгорела
больше не ободряет людей
утешает личинок рептилий стреляных воробьев
человека она пугает
достает сознанием
бытия хлебной крошки на фраке вселенной
не только недуги
уколы смерти делают нас непокорными или смиренными
также благо
объятие заставляет отчаянно теребить космос
поэтому отыскивал
речь в его непорочности
услыхал не более человеческого
чем дефекты языка тени
оглушительного света солнца
С нидерландского
Lucebert
IK TRACHT OP POETISCHE WIJZE
dat wil zeggen
eenvouds verlichte waters
de ruimte van het volledig leven
tot uitdrukking te brengen
ware ik geen mens geweest
gelijk aan menigte mensen
maar ware ik die ik was
de stenen of vloeibare engel
geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt
de weg van verlatenheid naar gemeenschap
de stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg
zou niet zo bevuild zijn
als dat nu te zien is aan mijn gedichten
die momentopnamen zijn van die weg
in deze tijd heeft wat men altijd noemde
schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand
zij troost niet meer de mensen
zij troost de larven de reptielen de ratten
maar de mens verschrikt zij
en treft hem met het besef
een broodkruimel te zijn op de rok van het universum
niet meer alleen het kwade
de doodsteek maakt ons opstandig of deemoedig
maar ook het goede
de omarming laat ons wanhopig aan de ruimte
morrelen
ik heb daarom de taal
in haar schoonheid opgezocht
hoorde daar dat zij niet meer menselijks had
dan de spraakgebreken van de schaduw
dan die van het oorverdovend zonlicht
Метки:
