Запалёнымi вачыма...

Запалёным? вачыма
я малю ? неба:"Хлеба."
Бо свае губляю с?лы-
не трывае мяне глеба.
Сатрасаю асяродзе,
як за?жды,адвечным словам,
але бачу,што не дойдзе
да ?х сэрца? тая мова.
Я губляюся ? часе.
Я прашу занадта многа.
Той,хто лёта? на Пегасе,
не за?жды трапля? да Бога.
Не за?жды.? я прымаю
гэта,як сваю паразу.
? з упартасьцю шукаю
аднаго на ?сё адказу.