Гаудеамус

Пакуль мы по?ны с?л, жадання,
Пакуль юнацтва не прайшло,
Пакуль ? сэрцы ёсць каханне,
Сябры, шануйце хваляванне,
Таму што потым наза?сёды
Настане цьма, канец прыгодам.

Жыццё, на жаль, зус?м не вечна,
Яно падобна да рак?,
Што не спыняецца, канечне,
? ?с?х чакаюць нас пяск?,
Н?хто не здолее м?нуць,
Пазней-раней усе адыдуць.

Тольк? ясна прамян?ць
Над нялегкай доляй,
Быццам зорка, з?хац?ць,
Быццам кветка ? пол?,
Зачаро?вае цябе, як чаруюць гук?,
Гук? роднае зямл? ? святой навук?.

Дзякуй вам, наста?н?к?,
Што з нас, малых дзяцей,
Даючы вопыт, навык?,
Стварыл? вы людзей,
Не стал? б мы на ног?
Без вашай дапамог?.

У свеце лепш не знойдзеш рэчы
За бляск гарэзл?вы вачэй,
За ?смешку вусна? ?, дарэчы,
За бровы, што за ноч чарней,
Дзявочы поз?рк што маланка,
А рук? спрытныя ?жо змалку.

Люб?ць свой дом, люб?ць кра?ну
Пав?нен кожны чалавек,
Сапра?дным быць грамадзян?нам,
Захо?ваць скарб, як? навек
Належыць нам - табе ? мне,
Не быць разладу ? вайне!

Няхай нягоды зн?кнуць раптам,
Няхай турботы абм?нуць,
Пакажам ус?м, на што мы варты!
Вакно мы здольны расх?нуць,
Каб свет пракра?ся праз завесу,
Каб птушкай вольнай у паднябессе,
Крылом махну?шы, адляцець,
Жаданне трэба тольк? мець.