Б. Пастернак. Самоцце

Для гэтай кнiгi на эпiграф
Пустэльнi сiплi,
Iльвы ра?лi, да зорак тыгра?
Памкну?ся Кiплiнг.

Зiя?, спустошана, страшэнны кладзезь
Самоты не пярэсты,
Гайдалася, лязгатам i суладдзем
Адубелае шэрсцi.

Цяпер гайдацца працягваючы
У вершах без ранга?,
Брыдуць у туман расой хiтаючы
I сняцца Гангу.

Свiтанне халаднючае ехiднай
Спа?зае ? ямы,
А ? джунглях вiльга жалобы забiтай
I фiмiяма.



(1890~1960)