Ода Неурыдзе

http://www.stihi.ru/2009/05/14/3437

Як паранены вепр, што сц?шы?ся ? гушчары,
Каб аддыхацца крыху, паветра глынуць,
Каб пазал?зваць крывавыя раны -
Я, як ? ён - к?даюся ? муць....

Забы?шыся часам пра сон, пра трывог? -
Я сла?лю, Ня?рыда, бярозы твае,
Гук? бажн?ц пад небазводам,
Верас у лесе...што ?с?м дастае

Сьвету лясо?, ?, паветра балота?,
?, набажн?цаю песьн? гучаць...
Бара?ляны, Бярэсцье, Дуба?ляны, Залесьсе,
Забалоцьце ? Веча...Як жыць не пачаць

Са слязьм? на вачах ад таск? расставаньня -
Са славянскаю песьняй патаемнай смуг??..
Прыпяць, Дняпро,?, бацька Нямунас -
Ну, як тут не будуць в?тацца струг??..

* * *
З цяжкаю долею веры ? каханьне,
?, з недаверам, што я ?сё ж вярнусь -
Я пакланяюся ? пояс, ?, сла?лю,
Сла?лю цябе, мая Белая Русь!

Але ж, прабач..?, да пабачэньня,
Якому адбыцца ?жо не дано...
Слёзы расстаньня засцяць мне вочы...
Дзякуй табе, маладосьц? акно!...

P.S.На жаль, не можна уставиць ? у загаловак.