Рутгер Копланд Его плащ

Его пальто

Не успел мой отец Я.
умереть, как моя мать А.
сняла его, почти что новый, плащ с крючка
и осторожно произнесла: ?примерь,
он так гордился им?.

И я, вдевая руки в рукава,
застёгивая пуговицы,
чувствовал, насколько мёртв отец,
насколько отрочество
далеко моё. Насколько старым, слабым
я стану в этих складках, и кожа
повиснет на моих костях.

Zijn jas

Mijn vader J was nog maar net
gestorven toen mijn moeder A
zijn nieuwe regenjas voorzichtig
van de kapstok nam. Pas eens,
zei ze, hij was er zo trots op.
Daar stond ik dan en voelde
aan de mouwen en bij het sluiten
van de knopen hoe dood hij was
en hoe ver weg mijn jeugd. Oud
en zwak zou ik worden, in deze
plooien zou mijn huid gaan hangen
om mijn knoken.