Пераклад санета 87 У. Шэкспiра

Бывай! Ты надта велькая кашто?насць,
Каб я ? надалей табой валода?!
Правы мае ?ладарныя – умо?насць,
Якой не забрытаць тваю свабоду.

Дый чым я заслужы? тае багацце?
Што я ? сабе прывабл?вага маю?
Ты мая?ся ? н?кчэмн?ка ? абладзе.
Празрэ?? Табе я вольную вяртаю!

Ты й так, сабе не ведаючы кошту,
Дары? мне ? сябро?ства, ? каханне.
Але за?жды прыгонным быць навошта?
Бывай! ? не клян?… на разв?танне…

Я ? дз??ным сне – з табой – бы? каралём.
Прачну?ся – ? адчу? – пусты мой дом…

W.Shakespeare, Sonet 87

Farewell, thou art too dear for my possessing,
And like enough thou know'st thy estimate:
The charter of thy worth gives thee releasing;
My bonds in thee are all determinate.
For how do I hold thee but by thy granting,
And for that riches where is my deserving?
The cause of this fair gift in me is wanting,
And so my patent back again is swerving.
Thy self thou gav'st, thy own worth then not knowing,
Or me, to whom thou gav'st it, else mistaking;
So thy great gift, upon misprision growing,
Comes home again, on better judgement making.
Thus have I had thee as a dream doth flatter,
In sleep a king, but waking no such matter.

Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru