Шэкспiрыяда па-беларуску

За некальк? дзён да свайго дня народз?н я выпадкова разгарнула кн?жачку з санетам? Шэксп?ра. ? вельм? здз?в?лася. Мне дарэчы спо?н?лася 38 гадо?.
Ну-ка, ну-ка, падумала я:

Санет 38 Шэксп?ра

Як?х яшчэ патрабаваць мне муз,
Як?м натхненнем прамянець без меры,
Кал? твой непамерна дз??ны глузд
М?нае ?сцяж вульгарнае паперы?

Твой розум подыхам пячэ мне ? твар-
Мус - несць абмежаваным, ненайлепшым.
Бяру твой Вынаходл?вы Л?хтар,
Каб л?? святло ? мае пустыя вершы.

Будзь сам найлепшай музай з дзевяцёх,
Будзь сам сабе падзякаю ? дзесятку.
Той, хто наканава? цябе ? жыццё,
Часы ? л?чбы змус?ць да парадку.

Як зорным будзе шлях ? ма?м упартым лбе,
Вазьму пакуты ?се, каб славу даць табе.

(пераклад мой)

Вось дык дык, падумала я. Бел?берда нейкая. Што б гэта адзначала?
Тады я прачытала 22 санет, бо гэта л?чба мяне л?таральна праследуе:

Санет 22

Не варта ? шкле шукаць перакананання?
Мне ? старасц?, пакуль ты малады.
А маршчак? знайду – ? на спатканне
Са смерцю пазавуць твае гады.

Пад покрывам таемнай прыгажосц?
Хаваю шчыльна сэрца я ? грудзях -
Падменаю: тваё - сабе пад косц?;
Табе - маё, заслонаю пад дах.

? цябе прашу, каханы, засцярог?,
Ашчадна не хвалюйся ? барацьбе.
Як нянька сцеражэ дз?ця ад злога,
Ратуйма сэрца?, не дзеля сябе.

Загуб?ш – мне не ацалець. Наадварот:
Як да? сваё, не спадзявайся на зварот.

(пераклад мой)

Яшчэ лепш, падумала я, так мне ? трэба. Але нешта ?цям?ла ? прыгадала. Таму...

...працяг будзе.

Фота а?тарк?.