Жалезныя пасланнi

http://www.stihi.ru/2015/10/20/721

Амаль дакладны пераклад з украiнскай на беларускую мову.

Жалезныя пасланнi

Лi Чэнь Дао

?Меч ствары? рыцара
I акава? жалезам
Яго твар ? плоць яго; а дух
Правё? скрозь полымя пасвячэння?
(Макс?м?л?ян Валошын)

На тарфавiшчы
Гурт чорнарабочых
З далонямi шурпатымi
Рэза? на палiва зямлю
Адвечнае важкае багны,
Краi?, дзеля вогненных будня?.
I кiпцюр ?хнага землярыя
Вышкрэб з-пад драулянае глебы
Першапачатковае, нятленнае:
Тры старажытныя двуручныя мячы,
Няхай зачэпленыя тлом,
Але важкiя ды цяжкаважныя,
Як iсцiна да?нiшняя ды бязлiтасная.
Калiсьцi воiны склалi ахвяру
? паглынаючую глыбiню:
Не бразгальцы срэбнагукiя,
Не пырскi сонечнага металу;
Склалi найдаражэйшае:
Рукi свае металёвыя,
Вострыя, як сама доля,
Як справядлiвасць ня?мольная.
И прамовiлi: ?Богi!
Гэтыя мячы стамiлiся знаходзiцца
У свеце смярдо? ды казапаса?.
Стамiлiся, бо ?жо сцялi
Досыць чужынскага непатрэбства.
Няхай жа ляжаць у глыбiнi гэтай багны
Да той гадзiны,
Калi прыйдзе немiнучае,
I нашы змале?шыя нашчадкi
?цямяць, што чаго вартае,
I па новай навучацца трымаць
? руках, вольных ад кайдана?,
Вось гэтых прадвеснiка? Волi!
Вось гэтых абаронца? Айчызны!


Метки:
Предыдущий: Гельмут Метцгер. Еда и любовь
Следующий: Сава